Het ontstaan van de bijtelling
Datum: 08-10-2020
De bijtelling, elke zakelijke rijder krijgt er mee te maken. Niet dat elke berijder van een zakenauto bijtelling betaalt. Of je wel of geen bijtelling betaalt, hangt af van het aantal privékilometers dat de zakelijke rijder per jaar aflegt. Op dit moment betaal je bijtelling indien je meer dan 500 km per jaar aan privékilometers rijdt. In dat geval wordt een percentage van de fiscale waarde bij het inkomen opgeteld.
Maar wanneer werd de bijtelling eigenlijk ingevoerd? Daarvoor zijn we de geschiedenisboeken ingedoken.
10% bijtelling en korting na drie jaar
Op basis van de inkomstenbelasting van 1941 is in 1951 een besluit opgenomen, dat in de Wet van 1964 voor het eerst tot de term bijtelling heeft geleid. Het normbijtellingstarief was destijds 10% van de catalogusprijs. Er werd daarbij wel een onderscheid gemaakt in nieuwe auto’s en drie jaar oude auto’s. Na drie jaar is een auto, gemiddeld genomen, de helft van zijn nieuwprijs nog waard. Men vond het niet netjes om dan nog uit te gaan van 10% van de nieuwwaarde. Daarom betaalde men destijds 6% bijtelling indien een zakenauto drie jaar oud werd.
In 1964 is ook de regeling opgenomen dat, indien men op jaarbasis niet meer dan 500 kilometer privé rijdt met de zakenauto, dat men dan geen bijtelling hoeft te betalen.
Minder kilometers, minder bijtelling
In 1971 werd een volgende belangrijke wijziging in de bijtelling doorgevoerd. Namelijk een gedifferentieerd percentage op basis van je woon-werkafstand. Indien je minder dan 30 kilometer enkele reisafstand naar je werk had, dan was het bijtellingspercentage 20%. Indien de afstand meer dan 30 km was, dan betaalde je 24% bijtelling.
Dit staat los van het privégebruik zoals we dat nu kennen en de wijze waarop VZR nu onderzoekt of de bijtelling per privékilometer afgerekend kan worden.
Trouwens, deze regeling van een verschillend bijtellingspercentage op basis van de enkele reisafstand naar je werk, was naar oordeel van de Hoge Raad in strijd met het gelijkheidsbeginsel.
Je privékilometers bepaalde het bijtellingspercentage
Tot 2003 werd op basis van het aantal privékilometers de bijtelling bepaalt. Bijvoorbeeld in 2001:
- 0 km – 500 km = 0%
- 501 km – 4.000 km = 15%
- 4001 km – 7.000 km = 20%
- + 7.001 km = 25%
Vanaf dat moment gold er nog maar één bijtellingspercentage, die van 22%. De mogelijkheid om geen bijtelling te betalen bij minder dan 500 privékilometers per jaar beleef wel behouden en kennen we nog steeds.
Bijtelling zichtbaar op je salarisstrook
Vanaf 2007 ‘verhuisde’ de bijtelling van inkomstenbelasting naar loonbelasting. Het resultaat daarvan was, dat de werkgever de bijtelling ging verrekenen met de salarisstrook. De berijder had dus elke maand direct inzicht in zijn bijtellingskosten. Je kunt je voorstellen dat de zakelijke rijder op een andere manier naar de leaseauto ging kijken.
Vanaf 2009 werd het algemene bijtellingstarief aangepast van 22% naar 25%. Ook werden er extra bijtellingscategorieën geïntroduceerd voor zuinigere auto’s. Deze categorieën werden gebaseerd op de CO2 uitstoot van een zakenauto. Tevens werden de CO2-grenzen elk jaar bijgesteld.
De belangrijkste wijziging bij de bijtellingscategorieën is de introductie in 2012 van het 0% bijtellingstarief voor auto’s zonder CO2 uitstoot (bijvoorbeeld elektrische en waterstofauto's). Dat jaar werd ook het bijtellingstarief voor youngtimers geïntroduceerd, namelijk 35% over de dagwaarde van 15 jaar oude auto’s.
Naar één bijtellingstarief
Vanaf 2017 is niet meer 25%, maar 22% het algemene bijtellingstarief geworden. Auto’s zonder CO2-uitstoot genieten nog steeds van een bijtellingskorting, al wordt dit elk jaar wel zodanig aangepast, dat alle auto’s vanaf 2026 onder het bijtellingstarief van 22% vallen.
Geplaatst op: 08-10-2020 14:55
